Als we het hebben over de Braziliaanse keuken, denken we aan verschillende typische gerechten: kaasbrood, feijoada, brigadeiro, açaí enzovoort ... typische gerechten die alles met ons land te maken hebben. Dus, zodat u ze allemaal beter leert kennen, hebben we enkele curiosa over deze beroemde voedingsmiddelen op een rijtje gezet. Bekijk het en leer meer over onze keuken!
Brigadeiro werd in 1946 uitgevonden voor de campagne voor het presidentschap van een militair
De brigadeiro moet in Brazilië als cultureel erfgoed worden beschouwd, toch? Dit is tenslotte een van de lekkerste en meest succesvolle snoepjes van ons land. Traditioneel gemaakt met gecondenseerde melk, chocoladepoeder en boter, is het meestal aanwezig op alle feesten en evenementen, naast dat het wordt gebruikt als vulling voor cakes, taarten en andere desserts.
Maar wat veel mensen niet weten, is dat de brigadier in een zeer ongebruikelijke situatie is uitgevonden. In 1946, tijdens de presidentiële campagne, begon een groep vrouwen in São Paulo dit snoepje te bereiden om de campagne van brigadegeneraal Eduardo Gomes te begunstigen. Welnu, juist daarom kreeg de brigadier die naam. Interessant toch? Sindsdien is het overal in Brazilië populair geworden en tegenwoordig is het een van de beroemdste nationale voedingsmiddelen en wordt het hier geconsumeerd.
Wist je dat andere landen hun eigen versie van kaasbrood hebben?
Kaasbrood is een ander voedsel dat in Brazilië is uitgevonden en dat behoorlijk succesvol is en zelfs naar andere landen is geëxporteerd. Maar wist je dat op sommige plaatsen hun eigen versies van kaasbrood zijn uitgevonden? In Colombia wordt het kaasbrood bijvoorbeeld pan de bono genoemd - het lijkt erg op de traditionele versie, het is alleen meer afgeplat en soms bereid in een ringformaat.
In Ecuador wordt de kaasbroodversie pan de yuca genoemd, maar deze wordt meestal in verschillende formaten bereid (soms rond, recht of zelfs in een "boemerang" -stijl). Argentinië, Chili en Paraguay zijn andere landen die ook hun eigen versies van kaasbrood hebben.
Kent u de legende van açaí, de "treurvrucht"?
Wist je dat er een legende is die de oorsprong van de naam "açaí" verklaart? Volgens haar werd de vrucht vele jaren geleden gedoopt door een inheemse stam van de Amazone. Volgens de legende leefde er in de buurt van het gebied waar vandaag de dag de stad Belém is, een zeer grote stam. Op een gegeven moment werd voedsel echter schaars door het grote aantal mensen dat in het dorp woonde. Daarom gaf het opperhoofd, Itaki genaamd, het bevel dat alle kinderen - daaruit geboren - zouden worden geofferd. Op dat moment werd haar dochter Iaçã zwanger en beviel van een meisje, dat - als gevolg van de nieuwe opdracht van het opperhoofd - kort na de geboorte werd geofferd.
Iaçã huilde toen dagenlang in zijn tent en vroeg Tupã (godheid van de Tupi-Guarani-cultuur) om een nieuwe manier van overleven voor zijn dorp te laten zien, zonder de noodzaak om kinderen te offeren. Op een nacht, na vele dagen opgesloten te zijn geweest in zijn tent, hoorde Iaçã van buiten het huilen van een kind. Toen ze wegging om de bron van het huilen te zoeken, werd de Indiaan geconfronteerd met het beeld van haar dochter aan de voet van een palmboom en rende toen om haar te omhelzen. Het beeld van het kind verdween echter volledig en toen hij zich realiseerde dat alles een luchtspiegeling was, begon Iaçã te huilen en, volgens de legende, stierf hij aan een gebroken hart.
De volgende dag vonden zijn vader en iedereen in het dorp zijn lichaam omhelsd door de palmboom. Iaçã's zwarte ogen waren naar de top van de boom gericht en zo merkte iedereen de aanwezigheid van donkere bessen op. De chef vroeg hen toen al het fruit te verzamelen, waarmee het hele dorp werd gevoed. Om zijn dochter te eren, gaf Itaki de naam "açaí" voor de vrucht (Iaçã daarentegen).
Interessant die legende, is het niet? Bovendien staat açaí in het Tupi-vocabulaire bekend als "ïwasa'i", wat "de huilende vrucht" betekent. Behalve dat je blij bent met Braziliaans eten, is het ook interessant om curiositeiten en de oorsprong van ons typische voedsel te leren, toch?
