Het is heel gebruikelijk om kinderen te vinden die een bepaald voedingsmiddel niet lekker vinden, hetzij door kleur, smaak of zelfs omdat ze het onaantrekkelijk vinden. Maar dan groeit de persoon en verandert die smaak, nietwaar? Nou, niet altijd. Sommige mensen houden vast aan de gewoonte om iets niet te consumeren omdat ze heel sterk in hun geheugen hebben vastgelegd dat ze bepaalde voedingsmiddelen niet lekker vinden, en niets kan hen anders overtuigen. Maar zou dat niet zelf-sabotage zijn?
Misschien bedriegt je geest je
Geloof het of niet, maar het is mogelijk dat u het voedsel waarvan u zegt dat u het haat, wel lekker vindt - en dat heeft niets te maken met een verandering in smaak, ziet u? Wie het uitlegt, is de Argentijnse psychiater Lucas Raspall in zijn TED Talks (reeks conferenties die tot doel hebben "ideeën te delen die het verdienen om verspreid te worden", zoals vermeld in zijn slogan).
De dokter begint zijn presentatie door te zeggen dat hij al zeker 10 jaar geen ijs meer heeft gehad, hoewel hij het dessert eerder lekker vond. Wat is er veranderd? Het antwoord heeft meer te maken met het zelfsaboteren van je hersenen dan met iets anders. Voor hem is de geest als een redacteur, die ervoor zorgt dat het verhaal in een logische en foutloze volgorde wordt verteld, zoals een boekredacteur doet. De grote vraag is dat verhalen na verloop van tijd waarheden worden, die ons op hun beurt zullen definiëren.
"Op een dag zeggen we iets op een bepaalde manier en de redacteur maakt er een waarheid van", zegt Lucas Raspall in zijn TED Talks. "En vanaf dat moment zal jouw taak er één zijn: coherentie behouden. Vanaf dat moment zullen we tijd besteden aan het versterken van wat we zeggen. En daarvoor zal de redacteur deze machine (het brein), die dingen dient, interessant zijn. verwijder het, filter het, verwijder wat niet past en versterk de dingen die passen bij het verhaal dat wordt verteld ".
Oké, maar waar komt ijs in dit verhaal? Nou, Lucas Raspall herinnerde zich dat hij dol was op het snoep, dat als toetje werd geserveerd voor gezinslunches toen hij jonger was. Maar op een dag, omdat hij een tiener was die geïrriteerd was door het leven, weigerde hij het ijsje en zei dat hij het niet lekker vond. Vanaf dat moment begon hij het idee te verdedigen dat hij het niet graag consumeerde.
"We bouwen allemaal aan onze identiteit op basis van waarheden die we op een dag kopen en die we dan niet meer in twijfel trekken, zelfs als de context verandert", legt de psychiater uit. "En ik zeg meer: dit alles gebeurt zonder dat we het beseffen. De uitgever doet al dit werk zonder dat we het beseffen".
Niet uit gewoonte eten komt vaker voor dan u denkt
Met dit alles in gedachten, stop en denk: is er iets dat je niet eet alleen omdat je het eten niet nog een keer hebt geprobeerd? Dat is wat er gebeurde met de 26-jarige producent uit Rio de Janeiro, Daniel Fialho, die vorig jaar gewoon groenten en fruit ging proeven waarvan hij zei dat hij ze niet lekker vond. En kijk, zijn lijst met "verboden voedingsmiddelen" was behoorlijk lang!
"Ik at geen groenten en fruit", zegt hij. "Tomaat en rauwe ui tot ja, maar het moest gehakt worden. En ik at eigenlijk niet vanwege de textuur, maar ik vond de smaak ook niet lekker, het ging helemaal niet naar beneden. Ik kon de salade vullen met saus die niet hielp. die knapperigheid van hem stoorde me veel en ik kon niet eten ".
En dat is het niet alleen: hij dronk niet eens vruchtensap, alleen druivensap - en alleen als het geïndustrialiseerd was. En er was geen uitzondering, waarbij hij soms beweerde dat hij allergisch was voor chlorofyl om te voorkomen dat hij gedwongen zou worden om salade te eten. Maar dat veranderde allemaal op de dag dat hij besloot om alles wat hij zei dat hij niet leuk vond weer te proberen.
"Ik stopte met het eten van fruit en dergelijke toen ik 8 was", herinnert Daniel Fialho zich. "Tegenwoordig drink ik alle meest voorkomende sappen hier in Rio (cupuaçu is er niet een van, dus ik kan niet zeggen waarom ik het niet nog een keer heb geprobeerd). Ik begon mijn gewoontes te veranderen op 25-jarige leeftijd, het was ongeveer 18 jaar zonder dat soort dingen te eten ".
Van streek zijn kan leiden tot een slechte relatie met eten
De textuur kan een bepalende factor zijn voor een kind dat opgroeit door te zeggen dat hij een bepaald voedsel niet lekker vindt, terwijl de smaak zelf geen probleem is. Maar het is goed om te onthouden dat dit niet de enige reden is waarom iemand iets niet eet - en hier hebben we het natuurlijk niet over de smaak, want dan zou het een reden zijn om iets van het menu te schrappen.
In het geval van de geneeskundestudent van Rio Grande do Sul Rodrigo Lautenschlager, 27, was er genoeg voedsel waarvan hij zei dat hij het niet lekker vond. En geloof het of niet, er waren er maar twee voor de smaak: spinazie (bitter) en aliche (erg zout).
"Ik at geen pompoen vanwege de consistentie en avocado omdat ik verplicht was, dus ik denk dat het meer een psychologisch probleem was", zegt hij. "Ik at ook geen rijst en bonen, maar ik weet niet waarom. Ah, en dubbel (of mondongo, zoals ze in het Zuiden zeggen), dat ik niet at vanwege het aspect".
Welnu, naast het feit dat het uiterlijk voor hem bepalend was om bepaald voedsel niet te eten, zorgde het feit dat hij van streek was - of zelfs verplicht - om iets te eten, ervoor dat hij bepaalde ingrediënten afkeurde. Avocado, zoals hij meldde, is een goed voorbeeld.
"Mijn moeder was nooit verplicht iets te eten. Het was meer op het kinderdagverblijf dat dit gebeurde. Sterker nog, ze deden het daar, totdat ik op een dag met mijn moeder sprak en ze het centrum liet weten dat ik allergisch was", herinnert Rodrigo Lautenschlager zich. lachend.
En, net als bij Daniel Fialho, simpelweg door ervoor te zorgen dat hij bepaalde ingrediënten niet lekker vond, bracht de geneeskundestudent het grootste deel van zijn leven door zonder ze te consumeren. Of beter gezegd, alleen eten van de gerechten waarvan hij zei dat hij die lekker vond - en dat waren, het is de moeite waard om te benadrukken, de enige waarin hij het voedsel proefde waarvan hij zei dat hij het niet lekker vond.
"Pas toen ik in de twintig was, hield ik echt van bonen, voordat ik maar één keer per jaar at wat mijn oudtante deed", zegt hij. "Rijst daarentegen hield alleen van sushi, vandaag vind ik het sowieso lekker. Eindelijk proefde de mondongo onlangs voor het eerst, want het is hier een typisch gerecht, maar het moet wel heel goed gedaan worden".
Twijfel altijd aan je geest
Na het kennen van deze twee verhalen, moeten de woorden van de Argentijnse psychiater Lucas Raspall nog logischer zijn, toch? Onze geest is de redacteur die zichzelf nooit kan tegenspreken, en die jaren bezig is om hetzelfde standpunt te verdedigen totdat je misschien op een dag besluit hem te ondervragen en het anders te doen.
"Vanwege deze verdomde manie om consequent te zijn, bekrachtigt de redacteur uiteindelijk wat hij over onszelf zegt in plaats van te zoeken naar een manier om te veranderen en te groeien", zegt Lucas Raspall in zijn presentatie op TED Talks. 'En wij, zonder iets te weten, gingen op de automatische piloot. Alles wat je zegt dat je niet kunt veranderen, dat je moet accepteren, is niet waar.'
Of het nu op voedselgebied is of niet, het is de moeite waard om een beetje na te denken over wat we doen op deze beroemde automatische piloot en of dat is wat we echt willen. Meditatie kan zelfs helpen bij dit proces, wist je dat? Deze zelfkennis is zo belangrijk dat de Argentijnse psychiater zijn toespraak beëindigde door een boodschap te geven die hij belangrijk vond voor alle aanwezigen, en die ook in iemands leven kan voorkomen:
"Ik wil niet dat iemand hier weggaat zonder na te denken waar het ijs is in hun verhaal, want dit is het enige leven dat we hebben. We kunnen het niet in consignatie overlaten aan een ander. We kunnen niet louter uitleggen wat de geest ons vertelt" , besluit Lucas Raspall, voordat hij aan het einde van zijn presentatie een ijsje gaat eten.
